τυρρηνική

θέλω

ν' ανοίξω δυο χέρια - διεθνείς οδούς

να μη σ' αφήσω ανυπεράσπιστο ποτέ ξανά



ξεχνάω τη μητρική γλώσσα

σε αυτά τα γρήγορα ελληνικά όταν μιλάς

άπ' τα μάτια σου αναβλύζει η Τυρρηνική

και πνίγομαι

                                            

δια δρομοι

τα πιο απλά σου αδιέξοδα φτάνουν λέω να γεμίσουν

έως και τρεις ποιητικές συλλογές

αφήνοντας τώρα εκτός ύλης

τα άθικτα κομμάτια

προσωπική βορά

σαν το πιο λευκό του δέρματος

κάτω απ' το εσώρουχο

που σφηνώνω προσεκτικά ανάμεσα στα ούλα όταν ματώνουν

κι αμέσως το εκθέτω σε ακτινοβολία υπεριώδη όταν αχρηστεύει

μια φιλική συμβουλή

γύρεψε ένα χέρι

οποιοδήποτε

καθώς σου λύνω τη ζώνη στα απότομα φρεναρίσματα

εναλλαγών πορείας στον ορίζοντα

καθώς καρφώνεσαι κάθετα πάνω στα κυπαρίσσια

και σκέφτεσαι πως

δε θα 'χεις γνώμη πάνω στη ζωή ξανά

όσο εγώ θα ορίζω

οριζοντίως 

ή καθέτως

τη θανατική ποινή

τώρα σε παρακαλώ

απάντα ειλικρινά

σε ερωτήσεις κλειστού τύπου

πότε θα ξεπεράσεις 

την υψοφοβία

τις κρίσεις πανικού στα αεροδρόμια

πότε θα σταματήσεις

να χρησιμοποιείς τρένα

ασφαλείς συγκοινωνίες

να φεύγεις 

να 'ρχεσαι κατά βούληση

και τέλος πάντων

να 'χεις πάντα διπλωμένη

μια εναλλακτική

σε κωλότσεπη παντελονιού

                                                    

 

πλάτωνος

κράτα την πόλη

καθαρή

για τα καλοκαίρια που με βρίσκουν πάντα μόνη

να κατηφορίζω την Πλάτωνος

για το πράσινο που κάνει τα μάτια σου να φαίνονται αλλόκοτα έξυπνα

και λιγότερο μπλε

 

τα καλοκαίρια σε νησιά αργούν συνήθως αμέτρητους χειμώνες

τα στενά εδώ ζέχνουν μονίμως θάνατο

 

κράτα τη συνείδησή σου καθαρή

να σηκώνεσαι ξεκούραστα

τις δευτέρες όλου του χρόνου