πάνω σε πλάκες αχνιστές
σκουπισμένες γυναίκες
ξέρουν τον κρότο τα τακούνια μας
τη γροθιά της παναγίας την υστερία της μάνας
ξέρουν
με το φθινόπωρο ερωτεύεσαι
και πάντα αναμασώντας σφυρίζουν
ξέρουν σφυρίζουν και δικαιολογούν
είμαστε όλες σε επιφυλακή
τα βράδια
εκεί που μπαινοβγαίνει o αύγουστος χτυπημένος και αβέβαιος
αμφισβητούμε τις εποχές
ριχνόμαστε
στην κλιματική αλλαγή
κι εσύ
με το φθινόπωρο ερωτεύεσαι με τον χειμώνα το ίδιο
μα η άνοιξη υστερική η ζέστη ανεξήγητη
ξαφνικά
κλιματική αλλαγή
και μια συνέχεια αναπόφευκτη
