είναι εύκολο να ξεχαστείς
ανοίγεις μια εφαρμογή
βρίσκεις κάποιον πρόθυμο να φασώσετε αχόρταγα τη δυστυχία της
ύπαρξης
εκμηδενίζετε το χώρια
αμφισβητείτε την ατομικότητα
μετοικείτε για πάντα στην καρδιά της πόλης
κλείνετε σώματα σε διαμερίσματα αναλύετε το δυαλισμό
αποφεύγοντας κάπου ενενήντα χρόνια εαυτό και θάλασσα
αν δεν το βρίσκεις έξω είναι γιατί δεν κοίταξες μέσα σου παιδί μου
να πάει να γαμηθεί επιτέλους η προσωπική ενδοσκόπηση πατέρα
γιατί η μονομέρεια δεν έχει πλάκα και δε δουλεύει
είμαστε
απόηχοι αγγιγμάτων
τραύματα της δουλειάς που άφησαν στη μέση κατά την ψυχοθεραπεία τους
βρέχει κι έχουμε μια λίμνη στα πόδια μας
δίπλα στο μπελ ρέυ
σου κάνει;
τσαλαβουτώ στα νερά παίζω με τις πατημασιές στο δρόμο μέχρι να
με κορνάρουν νευρικά
αμέσως ξεχνώ εσένα εμένα τη λίμνη τον ήχο το νερό το λάστιχο γιαγιά
χωριό κληματαριά κεράσια-σκουλαρίκια στα αυτιά
και την τελευταία φορά που είδα στα πόδια του τον παππού
όταν σε γνώρισα είπα νομίζω βρήκα τον εαυτό μου
γι' αυτό σε βρίσκω και σε χάνω
είναι κάπως αναπόφευκτο
όπως ο εαυτός
