η καλύτερή μου φίλη περνάει με κόκκινο κάθε φανάρι της ενηλικίωσής μας
δυσκολεύεται να διαλέξει γεύσεις στο παγωτό
διαισθάνεται πως δεν είμαι καλά
προλαβαίνει και τηλεφωνεί
τελευταία η διαίσθηση μοιάζει να χειροτερεύει
και οι καλύτεροι φίλοι διασκορπίστηκαν
μάλλον πολύ λογικά
στον αέρα της παγκοσμιοποίησης και της δουλείας
να θυμηθώ να αναπτύξω μια θεωρία που μπρος στο δέος των αιγαιοπελαγίτικων νησιών
μας συγχωρούν τα πάντα
τεμπελιά
ανεμελιά
αναβλητικότητα
ακόμα δε το βλέπεις πως
κάθε αύγουστο υπο
λειτουργώ
κι όλα γύρω υπερ
βολικά
καλύπτουν γνώριμη σ'όλους δυσοσμία
