η ανάγκη γείωσης που με οδήγησε απροσδόκητα εδώ πάνω στο νωπό βελανίδι στη ρυθμικότητα των σωμάτων που τσιμπά και βρέχει τα γυμνά μας μπούτια
σαν μετρονόμος λειτουργούμε ρυθμίζουμε την κίνηση του αυτοκινητόδρομου από κάτω μας βουκολικά πως με φιλάς ευκολότερα στο δάσος απ’ τις μεσοτοιχίες αδηφάγων κτηρίων
τα φορτηγά της πρωινής λαϊκής περιπόλου μπλέκονται στο κονσέρτο προσπαθούν να μας αποσυντονίσουν άθελά τους βγάζοντας το μεροκάματο
ξημερώνει σαββάτο μόνο αυτό το μαρτυρά
α, και οι γυρτοί ώμοι από τα βάρη της βδομάδας έτσι όπως χύνονται θλιμμένα γράμματα της αλφαβήτου πάνω μου με κάνουν με μιας σούπα λεξιλογίου αλλόκοτη ίαση των σωθικών
ο φύλακας του μουσείου απουσιάζει
στην αυλή με τα ερωτικά προσκυνήματα και η ζέση αυτή πόσο είμαι σίγουρη διαπερνά
δέκα στρώματα της σάρκας
λιώσαμε κάποτε κάτω από το ερκοντίσιον αυγουστιάτικη παράνοια και πάλι να 'μαστε να καιγόμαστε τον οκτώβρη σε υψηλές θερμοκρασίες και μέτρια ανοχή στις απορρίψεις των εποχών
διαολεμένη ζέστη ενός υποτιθέμενου φθινοπώρου σε αγκαλιές κλεισμένες ασφυκτικά διογκωμένες έχουμε συνηθίσει την απόρριψη
όλα κάπως αντέχονται ακόμα και η μεγαλύτερη κλιματική αλλαγή των αιώνων
σκύβει απάνω μου
ανασαίνει στο αυτί πως υποφέρεται η μοναξιά του κάμπου
