το άναρχο του χρόνου

άναρχο λες το χρόνο νύχτες ντυμένες στο κόκκινο

νύχτες που δεν μπορούν στιγμή πια δίχως να σ' ανασάνουν

σταμάτησα να μετρώ τις υπερωρίες μετά το οκτάωρο

σταμάτησα να ονοματίζω μέρες μετά από δύο εικοσιτετράωρα

σταμάτησα να γευτώ και γω μια φορά το ατέρμονο του καιρού μας

ο χρόνος είναι άχρονος κάθε που

ψάρια πνίγονται στο αίμα της κυριότερης αρτηρίας μου

διασχίζοντάς την κατά μήκος

γλιστράνε από όρμο λιμανιού σε σχήμα καρδιάς

πορφυροβαμμένο

λυσσομανά κάθε τόσο από ταχυπαλμίες

το πρώτο κύμα στέλνει πέντε χιλιάδες ψάρια στην κοιλιά μου

το δεύτερο άλλα τόσα

κολύμπι σε δόσεις ελεγχόμενο κολύμπι

βουτιά ηρεμιστικού πρωί βράδυ κατά τη συνταγογράφηση

ένα βράδυ θα πεθάνω

ενώ θα κολυμπώ

ανάμεσα στο αίμα σα ψάρι

γύρω αποφάγια τούρτας φράουλας άχρονων γενεθλίων

με κεριά αμέτρητα

ή χωρίς κεριά

στην υποβρύχια εγχείριση

σκίζοντάς με στα δύο

θα βρούνε δέκα χιλιάδες ψάρια

πνιγμένα σε δίχτυ έξι εκατοστών

αν προλάβουν να τα ψαρέψουν

πριν πνιγούν μέσα στο αίμα

θα σωθούν

θα σωθώ και γω

την επόμενη φορά 

θα σβήσω ένα κεράκι παραπάνω

ή κανένα

μπορεί πια να μ'έπεισες για το άναρχο του χρόνου

όμως ακόμα να με πείσεις 

για την αναγκαιότητα της χρονικής μου παρουσίας

σε καλοκαιρινούς περιπάτους με άπνοια

με την υγρασία να μας φράζει τα ρουθούνια

με τα ψάρια να σκάνε σε γέλια υποβρύχια

και να πνίγονται