το κόκκινο και το άσπρο

τι όμορφα γλιστράει με τις κάλτσες

και βουτάει απ' τον

όσο εγώ περιμένω με στόμα ανοιχτό στην Κασσάνδρας

καταπίνοντας εικοσιεφτά νιφάδες

μέχρι να έρθω να σε ψάξω

στις πέντε διευθύνσεις που μου 'δωσες όταν σε ρώτησα που μένεις

σίγουρα θα 'χω να σε δω πολύ καιρό

γιατί θυμάμαι να μιλάμε γι' αυτό και το άλλο

και τώρα ούτε αυτό ούτε το άλλο θυμάμαι

τι γνώμη έχεις για την ιδέα μου

να συμφιλιωθώ πια με τη σκέψη

πως δεν είμαι ο λόγος που δε σε παίρνει ο ύπνος τα βράδια;

εμένα τουλάχιστον μου μοιάζει παράταιρη

όπως η διατύπωση

"οι τάσεις αυτοκαταστροφής δεν πρέπει να οδηγούν σε τάσεις φυγής από καταστάσεις που 

οδηγούν σε αυτοκαταστροφικές τάσεις"

τι όμορφα παφλάζει το σώμα πάνω στο χιόνι

ειδικά όταν το κοιτάς  με ένα μάτι κόκκινο και μια καρδιά διάφανη

ενώ το αγαπημένο σου χρώμα είναι το μπλε